viernes, 25 de mayo de 2012

Alborada

      I
Vaite, noi-
te,—vai fuxin-
do.—Vente auro-
ra,—vente abrin-
do,—co teu ros-
tro,—que, sorrin-
do,—¡¡¡a sombra espanta!!!
                   
 
¡Canta,
paxariño, can-
ta—de ponliña en pon-
la,—que o sol se levan-
ta—polo monte ver-
de,—polo verde mon-
te,—alegrando as her-
bas,—alegrando as fon-
tes!...
                   
 
¡Canta, paxariño alegre,
canta!
¡Canta porque o millo medre,
canta!
Canta porque a luz te escoite,
canta!
Canta que fuxeu a noite.
                   
 
Noite escura
logo ven
e moito dura
co seu manto
de tristura.
Con meigallos
e temores,
agoreira
de dolores,
agarimo
de pesares,
cubridora
en todo mal.
                   
¡Sal...!                    
 
Que a auroriña
o ceu colora
cuns arbores
que namora,
cun sembrante
de ouro e prata
teñidiño
de escalrata.
Cuns vestidos
de diamante
que lle borda
o sol amante
antre as ondas
de cristal.
                   
 
¡Sal...!
señora en todo mal,
que o sol
xa brila
nas cunchiñas do areal;
que a luz
do día
viste a terra de alegría;
que o sol
derrete con amor a escarcha fría.
                   
 
      II
Branca auro-
ra—ven chegan-
do,—i ás porti-
ñas—vai chaman-
do—dos que dor-
men—esperan-
do—¡o teu folgor...!
                   
 
Cor...
de alba hermosa
lles estende
nos vidriños
cariñosa,
donde o sol
tamén suspende,
cando aló
no mar se tende,
de fogax
larada viva,
dempois leve,
fuxitiva,
triste, vago
resprandor.
                   
 
Cantor
dos aires,
paxariño alegre,
canta,
canta porque o millo medre;
cantor
da aurora,
alegre namorado,
                   
ás meniñas dille
que xa sal o sol dourado;
                   
 
que o gaiteiro,
ben lavado,
ben vestido,
ben peitado,
da gaitiña
acompañado
¡á porta está...!
¡Xa...!
                   
 
Se espricando
que te esprica,
repinica,
repinica
na alborada
ben amada
das meniñas
cantadeiras,
bailadoras,
rebuldeiras;
das velliñas
alegriñas;
das que saben
ben ruar.
                   
 
¡Arriba
todas, rapaciñas do lugar,
que o sol
i a aurora xa vos vén a dispertar!
¡Arriba!
¡Arriba, toleirona mocidad,
que atru-
xaremos—cantaremos o ala... lá...!!!
                   

Rosalía de Castro: Cantares gallegos (1863)

Versións:
A Quenlla: Alborada; Europolis'88; 1988; Pista 7



A Quenlla: Alborada; As nosas cancións; 1997; Pista 13

(Reedición da versión do disco Europolis'88, do ano 1988)




Abe Rábade, Guadi Galego e Anxo Angueira: Alborada; Rosalía 21; 2008; Pista 10



Carlos Núñez e Fernanda Takai: Alborada de Rosalía; Alborada do Brasil; 2009; Pista 1



Uxía Senlle: Alborada; Rosalía pequeniña; 2013; Pista 9



Tempo catro sexteto: Alborada; Os ollos que falan; 2014; Pista 2

No hay comentarios :

Publicar un comentario