domingo, 29 de diciembre de 2013

Agora, que gastei os meus outonos

Agora, que gastei os meus outonos
e ben entrado xa no propio inverno,
acredito no fugaz e no eterno
e só me asusta o raio, non os tronos.

Un, dende fai moitos anos, comprendeu
que todo é asegún e relativo
e ninguén é tan bo nen tan cativo,
nen podemos prescindir do propio eu.

Gardo dentro de min toda a fragancia
dos amados rincós da miña infancia
e os recendos que tiña a vella casa.

Foi chama o meu amor. Agora é brasa.
Saleta sempre. Perdón pola arrogancia:
"A luz é poderosa. A tebra, escasa."

Manuel María: Sonetos á casa de Hortas (1997)

Versións:
Milladoiro: Os meus outonos; Unha estrela por guía; 2006; Pista 3

No hay comentarios :

Publicar un comentario