García Lorca en Compostela

                               Chove en Santiago
                               meu doce amor,
                               Camelia branca do ar
                               brila entebrecida ó sol.
                                           F. García Lorca

Auga peneirada
por anxos de néboa,
cae feito vidro
sobre Compostela.

                               —¡Ai, como resoa
                               no tambor das pedras!

A enloitada lúa
e as orfas estrelas
choran mainamente
sobre Compostela.

                               —¡Ai, como nos doe
                               o son da súa queixa!

¿Quen desfolla o pranto
das outas camelias?
¡Quen espalla bágoas
sobre Compostela!

                               —¡Ai, que tenro orballo
                               soñou o poeta!

Xosé Díaz Xácome: Muiño fidel (1983)

Versións:
Suso Vaamonde: García Lorca en Compostela; Santiago, mar de pedra; 1997; Pista 6