jueves, 15 de junio de 2017

Nocturno muy obscuro

      CICLO DE PIEDRA
                  VIII

La noche inmensa no resuena, estalla
como un bramido colosal, retumba
con un tremendo estruendo de batalla
que saliera de adentro de una tumba.

Fué un pedazo de espanto que restalla
o una convicción que se derrumba,
una doncella a quien violó un canalla
y una montura en una catacumba.

Calla con un lenguaje de volcanes,
como si un escuadrón de capitanes
galopara en caballos de basalto.

Porque el silencio es tan infinito
tan espantoso y grande como un grito
que cae degollado desde lo alto.

                   «Dinamo, nº1. Concepción, marzo de 1925»

Pablo de Rokha: Cosmogonía (1922-1927)* (1954)

Versións:
Pelusónico**: Nocturno muy obscuro; Amigo Piedra. Tributo a Pablo de Rokha; 2012; Pista 1



Ricardo Charro Núñez: Nocturno muy obscuro; Ya no quiero un arma; 2014; Pista 5



Santos de Greda: Nocturno; Mestizo habitar; 2015; Pista 9



*[Obra inédita. Algúns dos seus poemas publicáronse nas revistas Dínamo, Agonal e Zig-Zag, entre os anos 1922 e 1927. Posteriormente, no ano 1954, o propio autor recollerá este conxunto de poemas máis outro bo número deles co título antedito, na obra Antoloxía (1916-1953).]
**[Pelusónico é Sebastián Berrios, guitarra e voz do grupo Patria Paranoia.]

No hay comentarios :

Publicar un comentario