detrás dos petoutos vai póndose o sol;
retornan prós eidos coa noite as ovellas
tiscando nas veiras o céspede mol.
Un vello, arrimado nun pau de sanguiño,
o monte atravesa de cara ó piñar.
Vai canso; unha pedra topou no camiño
e nela sentouse pra folgos tomar.
—¡Ai! —dixo—, ¡que triste!
¡que triste eu estou!
I on sapo, que oía,
repuxo: —¡Cro, cro!
¡Ás ánemas tocan!... Tal noite como esta
queimóuseme a casa, morreume a muller;
ardeume a xugada na corte, i a besta,
na terra a semente botouse a perder.
Vendín prós trabucos bacelos e hortas
e vou polo mundo de entón a pedir;
mais cando non topo pechadas as portas
os cans sáienme a elas e fanme fuxir.
—Canta, sapo, canta;
ti i eu ¡somos dous!...—
I o sapo, choroso,
cantaba: —¡Cro, cro!
Soliños estamos antrambos na terra,
mais nela un buraco ti alcontras i eu non;
a ti non te morden os ventos da serra,
i a min as entranas i os ósos me ron.
Ti, nado nos montes, nos montes esperas,
decote cantando, teu térmeno ver;
eu, nado entre os homes, dormento entre as feras,
e morte non acho, si quero morrer.
—Xa tocan... Recemos
¡que dicen que hai Dios!...—
El reza, i o sapo
cantaba: —¡Cro, cro!
A noite cerraba, i o raio da lúa
nas lívidas cumes comenza a brilar;
curisco que tolle nos álbores brúa
i escóitase ó lexos o lobo oubear.
O probe do vello cos anos cangado,
ergueuse da pedra i o pau recadou;
virou para os ceos o puño pechado,
e cara ós touzales rosmando marchou...
Cos ollos seguíndoo
na escura extensión,
o sapo quedouse
cantando: —¡Cro, cro!
Curros Enríquez: Aires da miña terra (1880)
Versións:
(Reedición da versión do disco Na fermosa Galicia, do ano 1970.)
(Reedición da versión do disco Na fermosa Galicia, do ano 1970.)
(Reedición da versión do disco Na fermosa Galicia, do ano 1970.)
No hay comentarios :
Publicar un comentario